මම ධීවර අධීක්ෂණ මන්ත්‍රි වුණත් ධීවර වැඩ ගැන, මං දන්න කෙහෙල්මලක් නෑ

බෙන්තර ඉතිහාසයේ කවදාවත් මීට පෙර කාන්තාවක් දේශපාලනයට ඇවිත් නෑ. එන්න දුන්නෙත් නෑ. අපේ ජනාධිපතිතුමා හරියටම තෝරලා බේරලා නිවැරැදිම කෙනා බෙන්තරට දැම්මා. කාන්තා සංවිධායකවරියක් හැටියට මාතෘ හා ළමා සායන හොඳින් පවත්වාගෙන යෑමේ ඇති වැදගත්කම මා ඉතා හොඳින් දන්නවා.
මේ රටේ මෙතෙක් රට පාලනය කළ නායකයන් අතරින් කාන්තාවන්ට වැඩිම සේවාවක් කර ඇත්තේ වත්මන් ජනාධිපතිතුමායි. කාන්තාවන්ට රැකියා ණය ආධාර, ස්වයංරැකියා පමණක් නොව කාන්තාවන් දේශපාලන කටයුතුවලට වැඩි වශයෙන් ඉදිරිපත් කළේත් මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිතුමායි. එතුමාගේ මඟපෙන්වීම යටතේ බෙන්තර-ඇල්පිටිය කාන්තාවන් ප්‍රමුඛ ජනතාවට සේවය කරමින් යහපත් දේශපාලනයක නිරත වීමට මම සැදී පැහැදී සිටිනවා. දකුණු පළාත් සභා මන්ත්‍රිනි බෙන්තර-ඇල්පිටිය ශ්‍රී ල.නි.ප. ප්‍රධාන සංවිධායිකා, ප්‍රවීණ නිළි ගීතා කුමාරසිංහ මහත්මිය එසේ පැවැසුවේ ජාතික ඒකාබද්ධතා සතිය නිමිත්තෙන් බෙන්තොට ප්‍රාදේශීය ලේකම් බලප්‍රදේශයේ පැවැති මහජන හමුවක් අමතමිනි.


බෙන්තොට, තුන්දුව මාතෘ හා ළමා සායන ගොඩනැඟිලි පරිශ්‍රයේදී මෙම හමුව පැවැත්විණි. එහිදී කුමාරසිංහ මහත්මිය මෙසේද කීවාය.
මට දකුණු පළාත් සභාවේ ධීවර කටයුතු පිළිබඳ අධීක්‍ෂණ මන්ත්‍රිකමක් දුන්නා. ධීවර කටයුතු ගැන මං දන්න කෙහෙම්මලක් නෑ. අනෙක් එක අධීක්‍ෂණ මන්ත්‍රිකමකින් කරන්න පුළුවන් කෙංගෙඩියකුත් නෑ. ඒ වුණත් ඒ තනතුරු දිය යුත්තේ ඒ ක්‍ෂේත්‍ර ගැන දැනුමක්, පළපුරුද්දක් ඇති අයටනේ. ඕනෑම කෙනකුට තේරෙනවා මට ගැළපෙන්නේ කාන්තා හා ළමා කටයුතු නැතිනම් කලා කටයුතුයි කියලා. කලා කටයුතු අධීක්‍ෂණය දීලා තියෙන්නේ හුදකලා වෙච්ච කෙනකුට.
මම දේශපාලනයට ආවේ ඔය තනතුරු, තාන්න මාන්න බලාගෙන නෙවෙයි. ඕවා නැති වුණත් වැඩ කරන හැටි මම දන්නවා. මේ රටේ කාන්තාවන්ට, දරුවන්ට අසාධාරණයක් වෙනවා නම් එතැනදි මම ඒ වෙනුවෙන් පෙරට එනවා. සටන් කරනවා. මේ රටේ කතුන් වෙනුවෙන් කරන්න තව බොහෝ දේවල් තිබෙනවා. ජනාධිපතිතුමාට මේවා පෙන්වා දෙන්න කෙනෙක් නෑ. මම වගකීමෙන් කියනවා බයක් සැකක් නැතිව කියනවා. කවුරුම හරි මේවා කළ යුතුයි.


අද මේ රටේ කාන්තාවන් මොන තරම් මානසිකව, කායිකව වධ වේදනා විඳිනවාද? පසුගිය මැතිවරණ කාලෙදි ගාල්ලේ සමනල ක්‍රීඩාංගණය ළඟදි මගේ ආධාරකාරියකට බිම දාගෙන සිහින නැති වනතුරු ගැහුවා. ඇය අපේ ශ්‍රී ල.නි.ප. බලමණ්ඩලයේ ලේකම්. පහර දුන්නේ ඇල්පිටියේ ප්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයෙක්. ඒ කාන්තාවට වයස අවුරුදු හැටයි. එදා පහර කාලා දින දෙකක් කරාපිටියේ රෝහලේ හිටියා. සති ගණනක් කොලර් එකක් දාගෙන ඉන්න වුණා. නීතියට අනුව අවුරුදු හතරක් විතර හිරේ යන අපරාධයක්. අන්තිමට සමථ මණ්ඩලේට දැම්මා. ඔන්න ඔහොමයි අපේ රටේ කාන්තාවන්ට සලකන්නේ.


මේවා ගැන අප හඬක් නඟන්නේ නැතිනම්, සටන් කරන්නේ නැතිනම් කවුද හඬක් නඟන්නේ? කවුද සටන් කරන්නේ? මේ රටේ දේශපාලනේට වැදගත් මහත්වරුන් වගේම වැදගත් බුද්ධිමත් නෝනාවරුන්ද පැමිණිය යුතු යුගයක්. අර වගේ කාන්තාවන්ට පහර දෙන පසුබිමක අපි කොහොමද ඒක කරන්නේ? ඒත් කෙසේ හෝ එය කළ යුතුයි.


අපි මොනවා කෙරුවත්, කොතැනට ගියත්, කතා කෙරුවත් මාධ්‍ය නැතිනම් ඒ පණිවුඩ ලොව පුරා යන්නේ නෑ. අපි කියන, කරන දේවල් හැඩ වැඩ දාලා මාධ්‍ය මඟින් පළ වුණාම මුළු ලොවම දැනගන්නවා. ඒ නිසා මේ මාධ්‍ය ගැන මගේ හිතේ විශාල ආදරයක් වගේම ගෞරවයක්ද තිබෙනවා.
සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් යන බෙදීම්වලින් අප අෑත්විය යුතුයි. අපේ සිත්වල රඳවා ගත යුත්තේ ශ්‍රී ලාංකික යන්නයි. බි්‍රතාන්‍යයේ හැමදෙනාම බි්‍රටිෂ් කියලයි භාවිත කරන්නේ ස්කොට්, අයර්ලන්ත ජාතීන් කියා නෙවෙයි. අපේ රටේ විතරයි මේක පටලවාගෙන තිබෙන්නේ. අපේ අල්ලපු ගෙදර කෙනාට ගෞරවය දක්වනවා නම් අපේ සිතට වෛරයක් එන්නේ නෑ. ඒ වගේමයි අල්ලපු ගෙදර කෙනාට වෛර කළොත් ගෞරවය පුදන්නත් බැහැ.


බුදුන් වහන්සේට අප ගෞරවය දක්වනවා සේ මුස්ලිම් භක්තිකයන් මහම්මත්තුමාට ගෞරවය දක්වනවා. මම කවදාවත් ජාතිය, ආගම, කුලය ගණන් ගන්නේ නෑ. ඒකයි මම විදේශිකයෙක් සමඟ විවාහ වුණේ. එතුමා ක්‍රිස්තියානි ආගමේ. මම බුද්ධාගමේ. මගේ දරුවා මේ හැම ආගමක්ම ගැන අවබෝධයෙන් ඉන්නේ. ඇය කුරානය පවා කියවනවා මම දැක්කා.